Nagroda przyznawana jest na najważniejszej wystawie scenograficznej na świecie – Praskim Quadriennale Scenografii i Architektury Teatralnej.
Poszukiwanie nowych, nietypowych rozwiązań architektonicznych i technologicznych w przestrzeniach nieteatralnych było przewodnią ideą konkursu architektonicznego Performance Space Exhibition zorganizowanego w ramach tegorocznego Praskiego Quadriennale. Istotny był też - jak zaznaczono w regulaminie konkursu - społeczny kontekst miejsca, budowanie relacji z publicznością i twórcami zarówno w centrach kulturowych, jak i w miejscach od nich oddalonych.
41 projektów w konkursie
Z wielu zgłoszonych propozycji wybrano 41 projektów, spośród których międzynarodowe jury w składzie: Andrew Filmer, Dorita Hannah, Monica Raya wyłoniło cztery równorzędnie nagrodzone prace: "Lewitujący Teatr" w Bronicach Konrada Weki i Artura Zakrzewskiego z polsko-brytyjskiego Unism Studio - eksperymentalną scenę plenerową; "Soundforms" Flanagana Lawrence'a z Wielkiej Brytanii - mobilną muszlę koncertową; czeski projekt DOX + Petr Hajek architekti - wielofunkcyjną salę koncertowo-widowiskową, wykonaną z betonu na dawnych terenach przemysłowych w Pradze; "Theatre in the Wild" młodego zespołu Hour25 Production z Chin - proste, drewniane podesty, które w różnych układach, w zależności od warunków i potrzeb, mogą tworzyć przestrzenie sceny i widowni.
Dwaj studenci architektury w londyńskich uczelniach – Konrad Weka (A School of Architecture) i Artur Zakrzewski (UCL Bartlett School of Architecture) – w 2017 r. zaprojektowali, a latem 2018 r. sami wykonali scenę w parku przy klasycystycznym dworze autorstwa Christiana Piotra Aignera w Bronicach koło Nałęczowa.
- Zgodnie z potrzebami przyszłych użytkowników i profilem edukacyjno-artystycznym Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Instytutu Teatralnego i Stowarzyszenia Dwór w Bronicach, powstała koncepcja wielofunkcyjnego obiektu, który jest jednocześnie sceną, instalacją artystyczną i stołem biesiadnym. Może służyć również jako przestrzeń ekspozycyjna oraz warsztatowa - opisuje projekt Agnieszka Koecher-Hensel z Instytutu Sztuki PAN, współkurator wystawy na Praskim Quadriennale.
"Lewitujący Teatr" to przestrzeń, która - kurcząc się i rozszerzając - dostosowała się do układu drzew, a następnie zmaterializowała w formie fizycznego obiektu. Nieregularny kształt stwarza silne poczucie wspólnoty wśród widzów i wytwarza energię między nimi a aktorami. "Pozbywając się elementów takich, jak dach i ściana, zaprojektowaliśmy teatr w pełni otwierający się na okoliczną przyrodę" - zaznaczają autorzy projektu.
Skomplikowana, japońska technologia
"Lewitujący Teatr" to obiekt o nietypowym kształcie, wykorzystujący dość skomplikowaną, tradycyjną japońską technologię konserwacji drewna Shou Sugi Ban. Opalanie, szczotkowanie i olejowanie desek scenicznych, oprócz podnoszenia odporności na warunki atmosferyczne, wzmacnia efekt estetyczny. Boki drewnianej sceny pokryto lustrzanym panelem, dzięki czemu scena zdaje się unosić nad ziemią - i stąd nazwa "Lewitujący Teatr". Dzięki listwom LED pod krawędzią podłogi scenicznej możliwe jest delikatne podświetlenie sceny. Widownię można dowolnie kształtować, dostosowując ustawienie krzeseł do potrzeb wydarzenia.
14. edycja Praskiego Quadriennale, w ramach której odbył się konkurs Performance Space Exhibition, trwała od 6 do 16 czerwca.
PAP/dad