Logo Polskiego Radia
Print

Ważna inicjatywa Instytutu Polskiego w Wiedniu

PR dla Zagranicy
Halina Ostas 25.05.2018 17:45
Pokaz filmów dokumentalnych z okazji Roku Ireny Sendlerowej w Instytucie Polskim w Wiedniu
Foto: Instytut Polski w Wiedniu

W związku z ustanowieniem przez Sejm roku 2018 Rokiem Ireny Sendlerowej oraz przypadającej 12 maja 10. rocznicy śmierci polskiej działaczki społecznej i Sprawiedliwej wśród Narodów Świata, w Instytucie Polskim w Wiedniu odbył się pokaz dwóch filmów dokumentalnych o Irenie Sendler: „Łyżeczka życia” Michała Nekandy-Trepki oraz „Historia Ireny Sendlerowej” w reżyserii Andrzeja Wolfa. Po seansie odbyła się rozmowa z reżyserem Andrzejem Wolfem, który podczas prac nad filmem miał okazję bliżej poznać Irenę Sendler.

Nasze dzisiejsze spotkanie poświęcone jest jednej z największych bohaterek polskiej historii – Irenie Sendler, której działalność i dokonania pragniemy Państwu dzisiaj przypomnieć – mówił, witając zgromadzonych gości, dyrektor Instytutu Polskiego Rafał Sobczak.

/

– Kiedy w 1940 roku naziści stłoczyli na ternie warszawskiego getta dziesiątki tysięcy Żydów, w stolicy okupowanej Polski mieszkała i działała pielęgniarka oraz pracownica socjalna Irena Sendler. Była ona głęboko dotknięta cierpieniem tych niewinnych ludzi i przeczuwała, że ich dalszy los prowadzić może prosto do obozów zagłady. Jedyną możliwą w jej odczuciu reakcją było więc niesienie pomocy – dodał dyrektor Sobczak.

Irena Sendler (1910–2008) ocaliła w czasie II wojny światowej ponad 2500 żydowskich dzieci. Jako polska pielęgniarka i pracownica instytucji pomocy społecznej, mająca dostęp do warszawskiego getta, wyprowadzała dzieci na „aryjską” stronę miasta, tunelami kanalizacyjnymi, w trumnach lub w walizkach medycznych – co było możliwe po części dzięki podaniu im środków nasennych – i umieszczała je w polskich rodzinach, sierocińcach i klasztorach. Działała w ścisłej współpracy z Żegotą (Radą Pomocy Żydom), do której należała. Tylko z pomocą dobrze zorganizowanej sieci ludzi można było podarować wolność takiej ilości dzieci. Po wojnie Sendlerowa dalej zajmowała się działalnością socjalną. W 2003 roku została odznaczona Orderem Orła Białego. Zmarła 12 maja 2008 roku.

– W roku 1965 Instytut Yad Vashem w Jerozolimie uhonorował Sendlerową tytułem Sprawiedliwej wśród Narodów Świata. W Izraelu na jej cześć skomponowana została symfonia, a uczniowie jednej z amerykańskich szkół napisali w Stanach Zjednoczonych poświęconą jej historii sztukę teatralną pt. „Życie w słoiku” – dodał dyrektor Sobczak.

Zaprezentowane filmy wywarły na publiczności ogromne wrażenie. Wśród gości byli m.in. przedstawiciele wiedeńskiego oddziału Centrum Szymona Wiesenthala oraz Uniwersytetu Wiedeńskiego.

/

Reżyser dokumentu „Historia Ireny Sendlerowej”, Andrzej Wolf, opowiedział po projekcji o osobistych aspektach jego znajomości z Ireną Sendler. Jego film mógł bowiem powstać głównie dzięki temu, że pani Irena od razu go zaakceptowała i uznała za przyjaciela. Wiedząc, że część rodziny reżysera miała pochodzenie żydowskie, a większość jego żydowskich krewnych zginęła podczas Holocaustu, Sendler zaufała mu i prowadziła z nim bardzo otwarte rozmowy. Dzięki temu film Wolfa nie ma charakteru wywiadu, a osobistego dialogu. „Historia Ireny Sendlerowej” to zapis fragmentów rozmów Wolfa z Ireną Sendler, przeprowadzonych w ostatnim okresie jej życia. Muzykę do filmu skomponował Michał Lorenc, a część materiałów filmowych pochodzi z archiwum Stevena Spielberga. Z ponad 8 godzin nagrań Wolf stworzył 27-minutowy, krótkometrażowy dokument, przeplatany niemymi scenkami inscenizowanymi. W filmie Irena Sendler mówi m.in. „nie jestem bohaterką. Po prostu robiłam to, co kazało mi serce” oraz „Inni też ratowali. Trzeba to podkreślić”.

Źródło: Instytut Polski w Wiedniu/ho

Print
Copyright © Polskie Radio S.A O nas Kontakt